Çiftlikköy Masaj Salonu

Maria güzelliğinden kuşku duymaya başlamıştı, ta ki günün birinde bir kafede eski çalıştığı yerden bir arkadaşıyla karşılaşana kadar; kız probleminin onda değil, İsviçrelilerin başkalarını rahatsız etmeyi sevmemelerinde bulunduğunu söyledi. İsviçreli olmayanlarsa ‘cinsel rahatsızlık’den tutuklanmaktan korkardı; dünyadaki bütün kadınlar kendini ucube gibi hissetsin diye uydurulmuş bir kavramdı bu. Maria’nın günlüğünden; dışarı çıkmak, yaşamak, boş yere telefonun çalmasını beklemek için cesaretinin kalmadığı bir akşam: Bugün, bir lunaparkın önünden geçtim. Para harcarken hesaplı hareket etmek zorunda olduğumdan, seyrettirmekle yetindim. Vehamet treninin önünden ayrılamadım bir türlü: Çiftlikköy Masaj Salonu

Çiftlikköy Masaj Salonu

 

İnsanlar hevesle geliyor, fakat arabalar hareket eder etmez korkudan ölecek hale gelip durmak için yalvarıyorlardı. Neydi istedikleri? Madem serüveni seçmişler, sonuna kadar, gitmeyi göze almaları gerekmez miydi? Yoksa bir yukarı çıkıp bir aşağı inmek yerine, atlıkarıncayla dönerek ‘durmanın daha zekice bulunduğunu mu düşünüyorlardı? Şu anda, aşkı düşünemeyecek kadar bir tekım, ama kendimi tüm bu tarz şeylerin geçeceğine, bana uyan bir Çiftlikköy Masaj Salonu iş bulacağıma ve bu kaderi seçtiğim için burada olduğuma inandırmak zorundayım. Benim yaşamım bir korku treni. Yaşam ise, sert ve şaşırtıcı bir oyun; paraşütle atlayıp tehlikeleri göze almak, düşmek ve yine kalkmak demek. Dağcılıktaki gibi, kendindeki en yüksek noktaya çıkmalıyı istemek, bunu başaramadığında tatminsizlik ve sıkınıi hissetmek. Ailemden, bütün heyecanlarımı ve duygularımı ifade edebildiğim dilden uzakta olmak rahat değil.

 

Ne var ki, bugünden itibaren, ne zaman çöksem, o lunaparkı hatırlayacağım. Uykuya dalmış olsam ve ansızın bir vehamet treninde gözlerimi açsam, ne hissederdim acaba? Ne olacak, önce tutsak olduğumu hissederdim, iniş çıkışlardan korkar, kusmak ve oradan inmek isterdim. Fakat, rayların kaderini olduğuna, makineyi Tanrı’nın yönettiğine kesin olunca, kâbus heyecana dönüşürdü. Tehlike trenleri, kendileri olmaktan çıkar, bir sonu olan, tehlikesiz ve güvenilir bir eğlenceye benzerdi. Bununla birlikte, yolculuk süresince çevremdeki manzaraya bakıp heyecanla haykırırdım. Çiftlikköy Masaj Salonu Maria, kendince son aşama bilgece bulduğu sözler yazabilse de, bunları hayata geçirmeyi başaramıyordu; ruhundaki çöküşler giderek sıklaşıyor, telefon da sessizliğini koruyordu. Bomboş geçen saatlerinde oyalanmak ve